Özgün

     Hep komikli şeyler yazmamalıyız buraya değil mi? e yani. Sevdiklerimizi de yazmalıyız. Bizim için çok çok değerli olan insanları. Ama sürekli yazmamalıyız çünkü onlar bizim için çok önemli, özel. Ne kıymeti kalır öyle olursa? E ben anlatmaya başlayayım o zaman en yakın arkadaşımı.    
     İlk 5'e kadar farklı okullarda okuduk biz. Ama 6.sınıfta okul değiştirelim demişiz biz içimizden ve aynı okulu tercih etmişiz. Birbirimizi önceden de tanıyorduk ama samimi değildik. Her şey 6.sınıfta başladı(şu an çok ilginç bir hikaye bekliyorsunuz biliyorum). Aynı sınıfa düştük(ardındaki cümleye bakın bir de piiiii). Gideceğimiz yer aynı tarafta olduğu için öğle araları hep beraber giderdik. Giderken çok şey konuşurduk, çok gülerdik. Nasıl olduğunu anlamadan en iyi arkadaş olduk. Birimiz başka bi arkadaşla yakın olunca kıskanırdık ve triplere girerdik. Konuşmazdık o gün. Ama yine öğle araları birleşirdik. İlk soğuk konuşurduk sonra ısınırdık dayanamazdık, eskisi gibi devam ederdik konuşmaya. Cidden çok tartışırdık biz, çok kızardık birbirimize. Ama olsun daha iyi oldu. Çok canımlı cicimli arkadaşlıklar kaç gün sürüyor görüyoruz. Öyçünüm sinirlendiğinde bazen kendini tutamıyor, patlıyor genellikle. Hala da korkarım o halinden. Ama yapmacık değil en azından di mi? Ben de cevap veremezdim. Basar giderdim o ortamdan. Sonra aynı liseye gittik. Hiç bi şey değişmedi ama. En çok ona güvenirim, en çok onu severim ben. Çünkü yaşadığım her sorunda, her zaman yanımda o benim. Haklı olduğumda da haksız olduğumda da. O sadece beni rahatlatmaya çalışıyor. Ama ben onun söylediklerini çok dikkate alıyorum. Zaten çoğu zaman aynı şeyleri düşünüyoruz. Bir ortamda gözgöze gelince bile birbirimize bir şeyler anlatabiliyoruz. Aynı tepkiyi veriyoruz. Var mı böyle bi şey lan! Söyleyin!? Ya da; ben ona bi şey anlatmaya çalışırım veya o bana, anlatamasak da anlarız yani, anlatırız olum farklı bi şey bu tamam mı?. Onu anlatmak için sonuna kadar devrik cümle kurarız ama 1-2 cümlede anlarız birbirimizi. Ya hep yanımda olsun o benim cidden bak. Zaten hayalimizde üniversitede aynı şehirde olup aynı evde kalmak var. Yukardaki fotoğrafı da bana öylesine attı ama ben çok sevdim. En çok bu fotoğrafı sevdim. Umarım hep böyle güler, güleriz. Gülmek yakışıyor zaten ona. Valla. Hep ama hep yanımda ol tütüm...